Hey allemaal,

Dit is het derde deel van de roadtrip met de campervan, het begint nu wel erg lang te worden dus zal proberen het kort te houden.

Nadat we maandag vertrokken waren zijn we het eerste stuk richting Alice Springs gaan rijden. We zijn niet erg ver gekomen omdat we boodschappen moesten doen op tweede paasdag en dan is wederom alles dicht in Adelaide. Die middag pas gaan rijden voor het eerste stuk van 350 km naar Port Augusta waarna de out-back begint. Na lang zoeken in het donker de camping gevonden en daar was de campingvrouw alles behalve vriendelijk. Jammer dat er geen ander caravanpark in Port Augusta was...

Op dinsdag 14 april veel boodschappen ingekocht (volgens de verhalen is alles in de out-back duurder door de grote afstanden) en een extra jerrycan benzine gehaald. Vervolgens aan het eerste stuk van de weg naar Alice Springs begonnen. De out-back blijkt leuk te zijn voor de eerste 10 km maar dan is het toch wel leuk om wat anders te zien dan rood zand, rode rots, vliegen, dode dieren langs de weg, een paar bomen en soms een andere auto. Wat wel leuk is dat alle autobestuurders die elkaar in de out-back tegenkomen naar elkaar zwaaien (net bootjesmensen). Annelieke en ik hebben het rijden afgewisseld maar Janneke wilde het ook wel proberen. Doordat ze al zo lang niet meer gereden had, het links rijden en het rijden met een bus heeft ze het toch maar niet gedaan. Om 18.00 eindelijk aangekomen bij Coober Pedy wat in Australie bekend staat om de opaal mijnen. Het is mogelijk om daar met een tent in een oude mijn te slapen, wij hadden alleen een camper dus dat was niet mogelijk. Wel zijn we die avond mee geweest met de campingbaas in zijn mijn. Was interessant om te zien hoe dat gebeurd maar deze man bleek een beetje een contactstoornisje te hebben, als er iets afgeweken werd van zijn verhaaltje kon die niks meer en was overigens erg bot. Daarna gaan koken in een speciale tent die de vliegen buiten houdt. Overdag zijn er in de out-back zo ontzettend veel vliegen die in je ogen, oren en neus willen kruipen dat het geen pretje is om buiten te zijn.

Woensdag ochtend de camper gepakt richting Uluru,wat een grote rots in de woestijn is en een heilige plaats voor de Aboriginals. Ook deze dag weer ongeveer 700 km gereden door een amper veranderend landschap en uiteindelijk aangekomen bij het resort dat naast Uluru is aangelegd. Dit is ook echt een resort wat midden in de woestijn is neergezet voor alle toeristen die Uluru bezoeken (500.000 per jaar). Bij de receptie krijg je een pasje waarmee drank gehaald kan worden (zodat de Aboriginals zich niet bezatten) en bij de benzinepomp kan alleen Opal Fuel worden getankt waarvan je bij inademen niet high wordt (zodat de Aboriginals niet de hele dag stoned zijn van de benzinedamp).

Donderdag het National Park ingegaan waar Uluru in ligt en bij het bezoekerscentrum wezen kijken. Het is interessant om te zien hoe Aboriginals in dit gebied geleefd hebben maar het valt op dat niet één Aboriginal voor het bezoekerscentrum werkt, alleen maar blanken. Ook in het resort zijn geen Aboriginals te vinden die werken in een supermarkt of café, ze hangen alleen maar rond op straat. Daarna nog een stuk langs de Uluru gelopen en vervolgens naar een andere rotsformatie, the Olga´s gereden. Deze blijken qua vorm veel mooier dan de Uluru en er zijn lang niet zoveel toeristen. Die avond was het bewolkt maar toch bij zonsondergang bij de Uluru gaan kijken (de kleur zou moeten veranderen). Daarna pannenkoeken gebakken in de camper.

Vrijdag 17 maart gaan rijden richting Alice Springs, we wilden onderweg nog even langs Kings Canyon maar dat zou 400 km omrijden betekenen. Toch maar even niet gedaan want dan zouden we onvoldoende tijd hebben in Alice Springs en om terug te rijden naar Melbourne, waar de auto ingeleverd moet worden. Die avond aangekomen in Alice Springs en meteen maar uit eten gegaan om vervolgens te gaan stappen. Omdat Annelieke en ik zondag terug rijden naar Melbourne en Janneke een week in Alice Springs blijft dus maar een afscheidsetentje gedaan. De kroeg waar we terecht kwamen zat vol met backpackers en vooral oudere locals. Leuk uitgeweest maar het is wel anders dan in Nederland.

Zaterdag eerst maar eens uitgeslapen en daarna boodschappen gedaan in het centrum. Ontbijt hebben we in een parkje gedaan tussen de rondhangende Aboriginals en daarna terug naar de camping om te zwemmen. Om 17.00 hadden we een kamelenrit geboekt in de Mc Donald Ranges vlak buiten Alice Springs. De kamelenboer had me alleen niet goed verstaan en had een kameel te weinig opgetuigd omdat die man zo moeilijk deed moest één van ons de helft lopen en dan halverwege wisselen. We hadden er weer één te pakken met een contactstoornisje want hij bleek beter om te kunnen gaan met kamelen dan met mensen. De rit was wel leuk maar niet voor herhaling vatbaar. Die avond gaan bbq´en op de camping en vroeg gaan slapen omdat we zondag weer gingen rijden.

Zondag ochtend het tempelen maar even overgeslagen en Janneke naar haar hostel voor de komende week gebracht. Het is raar om dan afscheid te nemen van iemand die ja dan pas zes weken kent maar wel continu mee hebt samengeleefd. Annelieke en Janneke vliegen komende zaterdag naar Nieuw Zeeland om daar drie weken te blijven, daarna komen ze ook naar de oostkust, misschien dat we elkaar daar weer ontmoeten. Nadat we Janneke hebben afgezet dezelfde weg (er is geen andere) terug gaan rijden naar Coober Pedy. Gelukkig gebeurde er na 600 km eindelijk eens wat, in het dashboard begonnen vier lampjes te branden. Toch maar even stil gaan staan en het boekje van de verhuurder erbij gepakt. Daarin staat dat wanneer er lampjes gaan branden de auto direct gestopt dient te worden en de verhuurder gebeld moet worden of de Australische ANWB. We hadden alleen al 580 km geen bereik met de telefoon, dus dat was geen optie. Alles leek voor de rest normaal dus hebben we de laatste 150 km naar Coober Pedy rustig aan gedaan. Daar de Australische ANWB gebeld en die was er met een uur, conclusie versleten borstels in de dynamo, oplossing de dynamo een tik geven. Alleen op lange stukken geen airco, lampen en dat soort dingen gebruiken (lekker als het minimaal 30 garden is). De eerst volgende stop waar ze er iets aan konden doen was 500 km verder...

Maandag ochtend eerst maar eens de verhuurder gebeld wat we moesten doen. Deze wilde graag dat we de auto na lieten kijken in Port Augusta, 500 km verder. Onderweg geen problemen gehad en in Port Augusta waren de monteur en ik het er wel over eens dat we de laatste 1000 km ook wel zonder konden (anders zou het een dag in Port Augusta kosten en aan de kust is het wat kouder). Meteen doorgereden naar Adelaide en daar in het centrum een caravanpark gevonden. We waren allebei inmiddels redelijk gaar van het rijden en kortaf van de honger. De stad dus maar ingegaan voor wat te eten en die avond in de camper gaan Uno'en.

Dinsdag ochtend weer gaan rijden en weer dezelfde weg als de heenweg, erg saai dus. Gelukkig is het eerste stuk rond Adelaide erg bergachtig en dachten we vlak buiten de stad wel te kunnen tanken... Niet dus. Waren wij even blij met de tien liter in de jerrycan die we voor de out-back hadden gekocht. Uiteindelijk in een klein dorpje toch kunnen tanken. Onderweg boodschappen gedaan en in Beaufort naar een camping gegaan. Daar rijst gekookt (nog lekker ook) en de backpacks ingepakt voor de volgende dag. Omdat we veel spullen over hadden die maar aan de buren gegeven en met de buurvrouw nog wat gedronken. Die nacht de koudste nacht tot nu toe gehad met ongeveer 6 graden, dat is niet leuk in een ongeïsoleerde camper.

Vandaag de achterband eerst maar eens opgepompt want die bleek lek, de dynamo een por gegeven en gaan rijden naar Melbourne. We hebben allebei slecht geslapen en wonder boven wonder verliep alles goed voor het inleveren van de auto. Vanavond maar eens een was draaien want alles is vies en morgen langs twee mensen die Annelieke kent. Komend weekend weer naar Sydney want komende maandag ga ik op surftrip naar Byron Bay, volgende week dus geen bereik.

Ik ben eindelijk weer bij met mijn weblog geloof ik, het kort houden van mijn verhaal is alleen niet helemaal gelukt.

Groeten, Yorick